maandag 20 december 2010

Dat ging toch nog soepel

Om 4 uur in de middag vertrokken vanaf het hotel. Met enige vertraging naar Amsterdam waar we een uur later dan het schema aankwamen, vooral door tegenwind (volgens de piloot). Even na 12-en kwam de bagage en om 3 uur in de nacht thuis. De wegen waren goed, het grootste probleem was de sneeuw op en om de auto op de parkeerplaats van Schiphol. Met je blote handen wegvegen is geen pretje zeker als je 5 uur daarvoor nog in 25C rondliep! Maar al met al viel het dus wel mee.




Ik zag lange rijen voor de balie van vermiste bagage. Waar die bagage was weet ik wel: in de gangen en bij de banden.Moet voor een hoop mensen een lastige kerstvakantie worden zo zonder bagage.
Overigens is mijn bagage uiteindelijk wel aangekomen in het hotel, donderdag dus na 4 dagen. Aan de labels te zien rechtstreeks van Schiphol (en dat was gebeurd nog voor de sneeuw viel.) Daarmee bevestigt Schiphol haar track-record op het gebied van bagage afhandeling: het schijnt één van de mindere vliegvelden te zijn wat dat betreft.

In Sharm el Sjeik mocht nog steeds niet gedoken en gesnorkeld worden vanwege de haaien hoorde ik op de terugweg. Dus wat dat betreft geluk gehad. Hoewel ik nog nooit dit soort verhalen over haaien gehoord had, dit moet echt veroorzaakt zijn door handelingen van mensen (dode schapen in het water gegooid?), want haai-ontmoetingen lopen vrijwel altijd goed en rustig en ze zijn van nature niet agressief naar mensen. Als je maar rustig blijft.

Het leven hier is nu wel erg koud met -7C (het is pas tegen 6 uur 's avonds).

zondag 19 december 2010

Terug?

Ik ben benieuwd! Chaos op schiphol dus komt er wel een vliegtuig om mij op te halen? En kom ik dan wel in Amsterdam? We gaan het zien. Met 25c is het hier beter toeven als ik moet wachten.

In totaal 12 duiken gemaakt en soms bijzondere vissen gezien (krokodilvis, steenvis) en veel grote zoals grouper en barracuda. En het koraal is echt heel mooi, kleurrijk en druk.
De laatste 2 dagen waait het hard en soms bewolkt als gevolg van de kou in het Noorden. Golven van 2 meter op de boot, maar zodra je 5 meter onder water bent is de golfslag weg en kun je rustig genieten.

- Posted using BlogPress from my iPhone

woensdag 15 december 2010

Naar de haaien

Na 2 dagen 'lokale' duiken (vlak bij de kust) geboekt op een speciale trip naar Elphinstone. Een rotsblok op 2 uur van de kust dat net 1 meter onder het wateroppervlak steekt. 30 meter breed en de zijwanden gaan steil naar beneden meer Dan 80m. Lastig om je eigen diepte te houden!





Er worden vaak haaien gezien (vandaag 1, een zijdehaai) en veel grote vissen oa Napoleon en Giant Murene. En mooi koraal op de zijwand.
Was een mooi dagje. Morgen weer lokaal duiken.

De bagage is nog steeds niet gekomen en dus ik ga nu even flink winkelen want ondanks de wind en het duiken ruikt het niet meer helemaal 100%....




- Posted using BlogPress from my iPhone

maandag 13 december 2010

Duiken in Marsa Alam

Port Ghalib is een desolaat zanderig gebied halverwege Hurgada en Soedan. Een paar hotels wat winkeltjes. Dit gebied is gekocht van de Bedouinen en wordt ontwikkeld tot een toeristisch gebied.
Maar het gaat niet snel ik was hier ook 2 jaar geleden en het lijkt niet veranderd (lees: bijgebouwd).
De vlucht was lang met een tussenlanding in Sharm el Sjeik. Daar is mijn bagage waarschijnlijk ook want bij aankomst hier was het er niet @&$!!!

Het waait hard en de temperatuur is maar 20C. Dat is vooral koud als je nat uit het water komt. De omslag is net van het weekend gebeurd vrijdag was het nog 30C.

9 uur ik heb mijn duikspullen gehuurd en we gaan vertrekken

- Posted using BlogPress from my iPhone

woensdag 8 december 2010

Salamanders in de kelder














Van de week de meterstand van het water opgenomen.
Een verrassing toen ik de deksel van de loer opende: salamanders!
3 stuks die daar een beetje rondscharrelden. Hoe ze daar komen is mij een raadsel en waar ze van leven al helemaal. Leuk!

En vandaag een berijpte natuur, erg veel rijp waardoor de bomen en ook mijn antenne-masten helemaal doorhangen. Als dat maar goedgaat!




woensdag 1 december 2010

watersnip in de tuin

Een nieuwe maar zeer onopvallende wintergast in de tuin: watersnip.
Hij weet zeer behendig wormen te steken in het gras dat wel met sneeuw bedekt is.
En zo nu en dan gaat hij achter een polletje liggen, vrijwel onzichtbaar als je het niet weet.

dinsdag 16 november 2010

Kussens uit India

Een jaar geleden heb ik 2 weken gewerkt op de fabriek in Dastkar Ranthambhore. Ik blogde daarover al eerder.














Nu had de Directeur (Ujwala) al contact met Return to Sender en dat heeft er uiteindelijk in geresulteerd dat de Hema kussens van Dastkar in de collectie heeft opgenomen. De hele collectie die bij Hema te koop is onder het label 'Return to Sender' staat hier. Echte Fairtrade producten!
Mooi om voor Sinterklaas of Kerst aan te schaffen.

vrijdag 12 november 2010

BNR Friday move

We zijn life bij BNR Friday move op radio!




- Posted using BlogPress from my iPhone

zaterdag 23 oktober 2010

Een leuke ontmoeting

Vanaf Khao Sok NP gaan bussen naar Khao Lak maar na een uur wachten op het kruispunt nog niets. Even de duim omhoog en ja een lift van Suni




65 jaar, net gescheiden, mooi huis op Koh Samui. Op weg naar haar broer met oliepalmen in de achterbak, voor zijn plantage.
Suni is op zoek naar een nieuwe relatie, ik heb haar emailadres.

Bij de duikwinkel was het een leuk weerzien met dezelfde duikleiders als in mei 2009: Vicky en Tik. Omdat ik een terugkerende klant ben een interview met foto!

S'avonds weggevaren naar de Similan Islands, behoorlijke golven maar achter een eiland geankerd daar was het glad.





Turtles like banana

Al 2 prachtige duiken gemaakt zicht 30+ meter en koraal redelijk en vissen fantastisch!

- Posted using BlogPress from my iPhone

woensdag 20 oktober 2010

Khao Sok National Park

Dit park ligt op de Oost/West waterscheiding in de bergen. Een regenwoud dus vooral in moessontijd. Nu dus.
Ik had voor vanochtend een vogelgids geregeld maar om 6 uur regende het flink. Om 9 uur werd het droog en zonder gids naar waterval 1&2 gelopen, verder mag nu niet (en leek me ook niet verstandig alleen).



Mooie vlinder

Vrijwel geen vogel gezien, wel 2 apen hoog tussen het bladerdek. De watervallen zijn leuk.
S'middags een andere route een cirkel naar een uitkijkpunt. Over een handbrug waar Else nooit overheen had gedurfd zo briek was ie. Ik had echter nu mijn open schoenen aan en dat was dom want ik werd besprongen door bloedzuigers!
Vanaf dat moment meer naar mijn voeten gekeken dan naar vogels en zwetend de route afgemaakt.

Vlak bij einde was het pad afgesloten door omgevallen bamboo maar terug nooit dus door de rivier dan maar.



Morgen naar Khao Lak, 4 dagen duiken bij de Similan eilanden (liveaboard)

Posted using BlogPress from my iPhone

maandag 18 oktober 2010

Ko Phi Phi

Ik was hier voor het eerst in December 2006, 2 jaar na de tsunami. Toen was het oude dorpsdeel dat getroffen was weer in opbouw. Het was leuk kleinschalig met wat kroegen in het centrum. In April 2009 was ik weer. Toen werd er al flink uitgebreid met hotels. En nu is het Benidorm met beachbars bonkende bassen die over hele eiland te horen zijn, vuurvreters, bananaboten en natuurlijk veel engelsen. Die zijn verdag wit en s'avonds rood en dronken. Ik loop er erg naakt bij want ik heb geen enkele tattoo.

Gisteren 3x gedoken maar het is vroeg in het seizoen dus matig zicht. Veel koraal is bedekt met zand etc. Maar ook is watertemperatuur te hoog geweest waardoor het koraal verbleekt is en vaak dood gegaan vooral het tafelkoraal. Een triest gezicht. Zie ook hier.

Mooiste waarnemingen waren 3 backtip haaien waarvan 1 jong en ook de Sepia (zeekat) was prachtig en veranderde snel van kleur. Volgende week ga ik weer 4 dagen achtereen op een schip rondvaren ('liveaboard') in de Similan Sea en dan is er veel meer te zien hopelijk.
Morgen met de boot naar Krabi en dan met de bus naar het Kao Sok National Park, vogels kijken.

Philipijnen wordt op dit moment getroffen door een van de zwaarste cyclonen van de laatste 4 jaar.
Ben er net weg....

- Posted using BlogPress from my iPhone

vrijdag 15 oktober 2010

Phuket: vegetarian festival

Op tijd vertrokken uit mijn hotel in Quezon city je weet het maar nooit met de files. Maar alles ging snel en eind van de middag was ik Bangkok Noord. Daar zou ik een zendvriend ontmoeten maar dat liep mis. Dus dan maar een hotel.
De volgende dag vanaf het oude vliegveld naar Phuket gevlogen en uit de Lonely Planet hotel Sino House gekozen: perfect.
De hele week zijn er optochten en manifestaties vanwege het festival. Gisteren op hete kolen lopen vandaag een optocht waarbij symbolen worden meegedragen, aalmoezen ontvangen en uitgedeeld maar wat vooral opvalt: (vooral jonge) mannen die over messen en pennen in hun gezicht hebben gestoken.
Ik ben niet flauwgevallen maar het was geen prettig gezicht. Overigens stond niet iedereen nog stevig op zijn benen en moesten rechtop worden gehouden.
Het einde van de tocht was bij de Chinese tempel waar een gaarkeuken de massa van eten voorzag.
Lees uitleg op http://www.phuket.com/festival/vegetarian.htm

Nu onweert het, vanochtend stroomde het ook van de regen. De moesson houdt nog stand.

Morgen naar Ko Phi Phi, weer duiken.

Fotoos van het festival op mijn picasa site


- Posted using BlogPress from my iPhone

dinsdag 12 oktober 2010

Laatste werkdag

Dinsdag, de laatste werkdag. Ik heb een verhaal klaar maar ben lang zover niet gekomen als ik wilde/gedacht had. 1ste wet van Hofstadter is van toepassing helaas. Ik heb nu een startpunt gemaakt voor het 'echte' werk: het maken van een businessplan voor een op te richten organisatie die de Fairtrade export vanuit Azië moet gaan  bevorderen (Marketing) en realiseren (handelshuis), waarbij vooral gemikt wordt op de business-2-business markt (en niet op direct aan de consument leveren evt. via e-commerce).
Het vastleggen van dit uitgangspunt en het analyseren van de voorlopende discussies en documenten kostte veel meer tijd maar nu is dat geordend en ligt er een projectstartplan, gewenste bezetting van de projectgroep, op te leveren producten door de projectgroep, etc.
Als de Directie (Board) van WFTO-Asia dit goedkeurt kunnen we van start. Dat zal via Skype-vergaderingen moeten omdat fysiek vergaderen lastig wordt met deelnemers uit verschillend landen.
Vanavond uit eten met de mensen in het kantoor (totaal 3 medewerksters) en dan inpakken. We gaan echt lokaal eten: Sinigang

Zo langzamerhand is het ook wel even genoeg. Quezon city (onderdeel van groot-Manila) is met 2 miljoen inwoners een benauwde stoffige walmende stad. Geen plek om lang voor je plezier te verblijven.
Dus morgen vertrek ik naar Thailand om in het Zuiden (Ko Phi Phi) nog even lekker te gaan duiken. Ben ik al eerder geweest, mooie omgeving en nu nog rustig (in december wordt het eiland overstroomt door toeristen).

zaterdag 9 oktober 2010

Duiken in Anilao

Anilao lift maar 100 km van mijn werkplek maar toch kostte het ruim 4 uur om hier te komen.
Taxi naar busstation, bus (steenkoud, was blij dat ik mijn fleece en sokken bij me had, de locals zitten in hun t-shirt en doen net of het 30c is zoals buiten, tv met keihard geluid), daarna Jeepney en tot slot tricycle.



Outrigger is aardig hotel. Mooie baai, scherpe bergen eromheen. Daarboven onweerswolken het boemelt continu in verte.

Vanmorgen 2 duiken gemaakt. Mooi koraal, bij vlagen veel vis, school barracuda's, inktvissen.
En nu na de lunch beetje doezelen. Relaxed!

- Posted using BlogPress from my iPhone

donderdag 7 oktober 2010

A day in the life of an expat













Het werken voor WFTO-Asia heeft nu een ritme gekregen.
Eerst ontbijten in het hotel, niet het standaardontbijt (ei-ei-ei) maar rijst met worstjes-of-zoiets.
Daarna naar het kantoortje, met de taxi, die hier erg veel rijden. Bussen zie je nauwelijks, daarentegen sterft het van de jeepneys, die van links naar rechts over de weg zwerven om klanten op te pikken en af te zetten. Bij kruispunten leidt dat tot grote opstoppings, ook al omdat het 'gewone' verkeer zich vaak in het rechtdoor-spoor opstelt om vervolgens bij groen licht toch linksaf te slaan en dan de trechter inmoeten.
Afijn, je kijkt alleen voor je en wat achter je gebeurt is niet belangrijk.
In woonwijken zie je meestal tricycles, 3-wielbrommertjes met bakkie eraan. Daarin kunnen 3 volwassenen en/of 7 kinderen...

Het is al heet, ruim 30C, gevoelstemperatuur 39 volgens de krant. Meerdaagse verwachting drukken ze ook af in de krant: 31-31-31-31-31. Erwin Krol zou hier niet kunnen leven. Er worden nog 10 cyclonen verwacht dit jaar maar tot nu toe is het rustig.

Het kantoor ligt in een woonwijk (project 6). Van buiten lijkt het een woonhuis. Enkele werkplekken met PC en telefoon, veel papieren archief op de grond, airco die hard blaast. Daar ben ik nu al ziek van, verkouden. Keelpijn. Kan ook van de vervuiling van die vieze stad (Quezon Avenue), maar de overgangen (te) koud (winkel, restaurant), warm-vochtig zijn niet gezond.
Op kantoor werken nu 3 mensen die bezig met allerlei projecten tbv het verbeteren van de Fairtrade business in heel Azië. Er zijn nu 19 landen 'aangesloten' bij WFTO-Asia, Van Sri Lanka tot Korea, dat is best een groot werkterrein.

Om 4 uur vertrek ik weer met een taxi. In de 1,5 week dat ik die heen-en-weer ritjes maak ben ik vaak langs andere routes gegaan en prijzen variëren dan ook van 70 tot wel 110 Pesos (€1,2 tot wel bijna €2). Na een douche en wat lezen de wijk in. Soms een massage (en vele soorten aangeboden), eten in een restaurant die langs Quezon Avenue aanwezig zijn. Maar vaak ga ik naar achteraf straatjes en eet daar, vooral waar het druk is. Mijn hotel ligt naast het ziekenhuis en er het personeel eet allemaal 'op straat', bedrijfskantines is hier een onbekend verschijnsel. De zieke mensen eten wel binnen :-))

In de wijk is verder 's avonds niet zoveel te doen en ook in het hotel niet. Beetje lopen is geen optie, het is vies en veel lawaai en blijft heet. Dus lees ik veel (e-reader met ruim 200 titels) of kijk wat televisie, gelukkig is er wat BBC etc. naast veel (schreeuwende) lokale kanalen.

Na ruim een week wordt het ook wel een beetje saai dus ga ik vrijdag naar Anilou, 100 km hiervandaan aan de kust. Je kunt daar goed duiken. Ik heb geboekt via een travel-agency, een leerproces op zich! Hoewel ik 4x vroeg om een all-in prijs bleek dat er steeds bepaalde nog te huren zaken niet op de offerte stonden. Na met de supervisor gesproken te hebben kwam het eindelijk goed: 2 nachten hotel volpension en 2 dagen 2 duiken met huur van bepakking inclusief flessen met lucht(!). De reis erheen doe ik met interlokale bus/jeepney/tricycle, experiment op zich.

Volgende keer weer over de opdracht.

dinsdag 5 oktober 2010

er komt wat schot in

Zaterdagmiddag was ik vrij, wat rondgelopen en boodschappen gedaan
Zondag naar enkele parken geweest hier in Quezon city. Het wildlife park dat weer opgenomen is binnen het Aquino park. Best grote park maar ingeklemd tussen hoofdwegen die ook op zondag toch wel druk (en lawaaiig) bereden worden.
Het wildlife refuge was gesloten! Wegens verbouwing. Stond niet bij het hek waar ik toegang moest betalen (€ 0,16!!!) Maar er waren ook in het park enkele kooien met vogels oa. de bedreigde Philipine Eagle. Mooi en groot. zie fotoos op picasa
Daarna doorgelopen naar het Memorial circle, ook een groot park. En dat leek erg op Beehive park in Beijing: veel mensen die aan het sporten waren zoals stokverdedigen, volleybal (goed!), fitness, kick-boxing. In een gedeelte was er een kinderspeeltuin met o.a. een fietsbaan. Op de gewone wegen is het erg gevaarlijk om te fietsen, je ziet zelden iemand op de fiets.
Daarna naar Trinoma, een van de twee gigawarenhuizen bij EDSA. Maar een T-shirt met daarop Manila oid hebben ze niet? Ik raakte op een gegeven moment totaal verdwaald en wist met moeite de uitgang te vinden. Wat een kastelen. Op de 4de verdieping een hele echte tuin met restaurants eromheen.

Maandag zelf met de taxi naar het kantoor, ongeveer 5km. Taxichauffeurs weten niet altijd de weg en dat duurde dit keer erg lang, maar gelukkig liet hij mij minder betalen dan op de meter stond -)) met excuses.
Weer uitgebreid gsproken met de Directrice en het duizelt me steeds meer. WFTO Asia is in principe een jonge organisatie die al veel veranderingen heeft doorgemaakt. Structuur en naam, samenstelling en strategie. Adviezen van externe (betaalde) consultants, interne notities van directieleden, etc.De vele documenten die ik nu heb zijn vaak niet gedateerd dus na enig lezen ben je de weg helemaal kwijt. Ramona weet het allemaal wel ook al werkt ze ook nog maar kort bij WFTO-A.

Ik heb vandaag een aantal pagina's gemaakt met een ordening van historie en chronologie van de belangrijkste stukken. Zodat ik ook met beide benen op de grond kan komen te staan. Morgen hoop ik verder te gaan met waar ik eigenlijk voor gekomen ben, het opzetten van een actieplan om het 'New Trading Facilitating Model' op te gaan zetten. In samenspraak met een nog op te richten werkgroep. Dat zal doorlopen na mijn vertrek hier maar via Skype kun je veel.

Zoals gezegd wat fotoos op picasa gezet

Vandaag bezig geweest om een aantal stukken

zaterdag 2 oktober 2010

Aan de slag!

Vrijdagmiddag eindelijk het startgesprek met Ramona, Directeur van WFTO-Asia. En dat was heel verhelderend. Eindelijk kreeg ik een beeld van de opdracht die ze voor me in petto heeft: het meewerken aan het opzetten van het zgn. New Trading Model (NTM). Dit model zou er voor moeten gaan zorgen dat de export naar ' het Noorden' (= Europa, USA en Australie) vanuit het Zuiden sterk gaat groeien. Op het congres vorige week in Bangladesh was daar een positief besluit over genomen door alle aangesloten landen (19 landen in Azie).

Ik heb zo mijn twijfels wat de achtergrond van de keuze was voor het NTM. Is dit de enige manier om te groeien. Is dit juiste oplossing? Zonder nu hier in details treden blijken deze vragen al wel besproken zijn in afgelopen voorjaar, maar zijn deze documenten niet in de voorbereidingen naar mij gestuurd. In die zin sta ik dus op grote achterstand.
Maar goed, als het congres het besloten heeft dan is er blijkbaar commitment voor deze stap. ook al betekent het dat het noveau van de handel van land naar regio wordt 'getrokken'  en er centraal dus veel coordinatiewerk zal moeten worden gedaan. Gezien het grootste probleem (inflow van nieuwe klanten&orders) lijkt gecentraliseerde kracht op Marketing en Communicatiegebied wel voor de hand te liggen.

Er zullen vele producten ontwikkeld moeten worden om het NTM op poten te zetten. Van inventarisatie van -wie-kan-wat-maken-in-welke-hoeveelheden-en-kwaliteit tot het ontwikkelen en registreren van labels, verkrijgen van certificaten (vooral voor Food belangrijk), etc.

Er is een werkgroep ingesteld maar die moet nog opstarten. Lastig is dat het gaat om landsvertegenwoordigers op minimaal 2 tijdzones van elkaar dus even vergaderen is er niet bij.
Mijn bijdrage (heb ik vandaag met Ramona besproken) zal in eerste instantie het opzetten van het programma zijn om het NTM te ontwikkelen. Geen big bang maar stap voor stap met de mogelijkheid voor de Board om bij te sturen en de volgende fase pas te laten starten als de voorliggen fase netjes is afgerond en geaccepteerd.
Leren wordt een belangrijk doel/middel in dit traject. In een aantal landen landen zijn zaken op sommige onderdeen al goed geregeld, dus het uitwisselen van Best Practices is belangrijk.

Genoeg uitgelegd.

Met Ramona is het zeer prettig discussieren en ze is ook bereid om kritische kantekeningen te accepteren. En die geeft ze ook terug :-))
Dat maakt het werken zeer prettig. Tussendoor wordt er uitgebreid gelunched en over prive-zaken gesproken, ook altijd heel leuk. Voor een zaterdag was dit een zeer productieve dag!

Het weer is wat opgeknapt, beetje zon en weer ruim 30 graden. Gisteravond heeft het nog waanzinnig geregend en moest ik noodgedwongen een half uur extra in een restaurant rondhangen tot het wat minder hard tekeer ging.
Maar ach wat is tijd.

Zojuist nog 2 filmpjes op youtube gezet die een beetje een beeld geven van het verkeer bij EDSA-Noord, een stukje 7 baans weg met zij-aansluitingen. Het taxi-interieur is ook bijzonder...




vrijdag 1 oktober 2010

Taal vulkaan

Philipijnen ligt op de zgn. ring of fire, een cirkel van Nieuw Zeeland-Indonesie-Japan-Alaska-Californie-Chili waar de pacifiche aardschol op andere botst. Wat leidt tot aarbevingen (recent Chili, Nieuw Zeeland) en vulkanen.
De vulkaan Taal is een van de actievere vulkaan (naast de Pinatubo) van de Philipijnen. Ze is al een aantal keer ontploft en recent nog bijna.
Noot: ik ben recent in Chili en Nieuw Zeeland geweest, evenals op andere plaatsten waar (zeer) kort daarna een grote ramp plaatsvond (o.a. Bam). Dus ze zijn hier gewaarschuwd!


Donderdag heb ik het gebied rond de vulkaan bezocht. Een mooi foto en uitleg staat op wikipedia.
Ze ligt op 70 km Zuid van Manila. Dat is op 3 uur rijden van mijn hotel: 2 uur om de metropool uit te komen, 1 uur op snelweg/lokale weg. (Verkeer is een ramp in Manila: gemiddelde snelheid in de spits is nog geen 5 km, continu lane-switching, rijden op de busbaan, etc. Maar toch opvallend zo weinig kapotte zijspiegels, er wordt altijd op het laatste moment geremd om de boel heel te houden).

Bij de caldera aangekomen begon het regenen, dus ik besloot om geen boottocht naar de centrale krater te maken. Heerlijk gegeten in het beroemde restaurant Josephine, met uitzicht op het meer. Dat dacht ik maar met regen kwam er nu ook mist, dichte mist.
Doorgereden naar Taal, een dorp aan de zuidkant van de krater dat al een keer (1754) totaal verwoest is. Hier staat de grootste kerk van Azie, gebouwd na de 1754 verwoestingen. Inderdaad, gigantisch groot. Aan de buitenkant ziet het er niet echt uit als een kerk (zie ook fotoos op picasa)
Met enige moeite T-shirt gescoord op de lokale markt en weer terug naar Manila.

Vandaag vrijdag regent het nog steeds, het zal zeker 24 uur blijven regenen is voorspeld. Buiten is het tropisch vochtig, papier verslapt in je handen. Ik ga zo naar het kantoor van WFTO-Asia, (eindelijk) een gesprek met de Directrice over de opdracht. Spannend!

woensdag 29 september 2010

Op bezoek bij APFTI

Vanochtend weer een werkbezoek afgelegd, nu bij APFTI. Bijna 30 minuten rijden, vlak in de buurt van EDSA, de bovengrondse metro die tot aan de baai van Manila doorloopt.

APFTI bestaat ook alweer 15 jaar en is ook een handelshuis en productiebedrijf. Productie is voornamelijk assamblage van eindproducten op basis van deelproducten. Ze hebben een heel netwerk van SME's (small and Medium Enterprises) en een goed distributiestelsel.
Ook hebben ze een redelijk ontwikkeld en nog verder groeiend netwerk van winkels en hebben ze plannen voor een mobiele caravan om festivals te bezoeken (een model dat wij ook in Europa kennen oa van de gsm-providers).

Weer uitgebreid gesproken over de supply-chain, export en marktbenadering en de problemen daarbij, certificering (FLO), productontwikkeling, etc. En wederom is het bereiken van nieuwe klanten benoemd als een groot probleem. APFTI heeft veel terugkerende klanten maar vrijwel geen instroom van nieuw klanten. (We praten hier over business-to-business markt, wholesale). Op een Fairtrade beurs worden wel contacten gelegd maar follow-up is lastig vanwege afstand en tijdverschil.
Het lijkt erop dat op dat punt nog veel te regelen is. Er zijn in bijv. Nederland diverse importeurs die namens winkelketens inkopen doen op de wereldmarkt, en sommige zijn direct op ' Faitrade'  georienteerd.
Of dit beeld klopt zal ik binnenkort toetsen bij mjn Opdrachtgever (WFTO-Asia.) De directrice zat tot nu op een congres in Bangladesh maar as. vrijdag heb ik een gesprek met haar. Tot die tijd zijn er geen verdere afspraken gepland.

Wat over het leven hier.
Mijn hotel tegenover het hospitaal van Quezon City is vrij klein. Mijn kamer heeft geen raam maar wel airco. En dat is wel nodig ook, want de temperauur is vrijwel de hele dag 30 graden met hoge luchtvochtigheid. Soms regent het, soms met onweer. Het is het einde van het regenseizoen (Zuid-Oost moesson), langzaam moet de Noord-Oost moesson op gang komen (droger en ietsjes koeler). Maar wanneer? Het schijnt ook dat La Nina sterker wordt (de tegenhangster van El Nino) maar het effect op het weer hier weet ik niet.

Eten doe ik veelal in de kleine stalletje een straatje achter het ziekenhuis, het is goed en goedkoop. En gezien de drukte ook vers. Het is trouwens toch beter om in de achterafstraatjes te lopen want op Quezon Avenue hangt constant een dikke smog, vooral in de spits. En het is meestal windstil dus je krijgt alles dan wel binnen, sigaretten roken is dan veiliger...

Filipino's zijn hartelijke mensen. Zowel in de omgang op straat als in de gesprekken op de bedrijven.
De gesprekken met de drie directies waren zeer open. De sfeer is altijd constructief, hartelijk en open (vrij naar Rutte-1). Leuk is te merken dat de lokale taal (Tagalog, de engelse pagina is veel uitgebreider) geen 'f' kent en vervangen wordt door een 'p'. Dus handwerk(-stukken) wordt handicraps of craps work :-))

Terwijl ik dit typ hoor ik op BNR (Internet-radio) dat het kabinet Bruin-1 nu in de steigers staat. Ben benieuwd.

Genoeg, ik ga lunchen.

dinsdag 28 september 2010

Bezoek aan Safrudi (voor het acroniem zie de website)

Vanochtend en bezoek aan het bedrijf Safrudi. Met de taxi 1,5 uur naar downtown Manila. De taxi-chauffeur wilde de files op de grote wegen ontwijken en crosste straatje in, straatje uit. Op kruispunten wordt chicken-game gespeeld, toeteren helpt dan (??). Beetje misselijk kwam ik aan.

Safrudi is al meer dan 40 jaar geleden opgericht door een Belgische non. Het is zowel een fabriek als een handelshuis. En ook heeft het programma's lopen voor community building, gezondheidszorg-ontwikkeling op het platteland en ook organiseert het seminars waar opleiding-cursussen worden gegeven als boekhouden, bedrijfsplan maken, product-ontwikkeling, etc.

De laatste drie jaar draait de fabriek-het handelshuis quitte dus komt er niet veel geld vrij om het sociale programma  uit te bouwen. De crisis laat zich ook hier voelen, alsmede de zware concurrentie uit China, Vietnam, Indonesiè. Die landen kunnen soms tot 1/3de van de prijs zakken die de Philipijnen moeten vragen. De geleverde kwaliteit is volgens de kopers wel boven nivo.

maandag 27 september 2010

Bezoek aan CCAP

nieuwe zitjes
Vandaag op bezoek geweest bij Community Crafts Association Philipines. Het CCAP is een NGO gevestigd in Manila. Zij is onderdeel van de World Faitrade Organization Asia, waarvoor ik hier ben. Het is goed om te beginnen met het bezoeken van enkele bedrijven om een beeld te krijgen.

Al 38 jaar ondersteunt CCAP 'marginal producers' uit het platteland op verlerlei wijze: scholing en opleiding, begeleiding bij productontwikkeling en - vormgeving, exporteren, etc.

De producenten zijn veelal kleine bedrijfjes (huisvlijt of heel kleine fabriekjes) op het platteland die ruw materiaal (bamboo, mais en ander natuurlijk materiaal) verwerken in producten en dan (laten) afleveren in Manila. Maar natuurlijk ook zelf op de lokale markt verkopen.
Deze bedrijfjes hebben natuurlijk geen weet van de export en van de design van de producten die in Europa of USA verkocht kunnen worden. Ook de logistieke component (transport, certificaten op de producten zoals veiligheid, toxititeit etc.) gaat hun boven het hoofd. Dat is de ondersteuning die CCAP dus levert.
Het CCAP monitort op reguliere basis of de producenten wel 'fairtrade' zijn, qua loon en arbeidsomstandigheden. Daarvoor bestaan vaste checklistst.

CCAP kent de markt door Internationale contacten (fairs, websites) en bundelt alle producten in brochures die ze via CD of als bestand verstuurt. ook verzorgt ze de logistiek middels een broker en regelt ze de certificaten. Orders komen hier ook binnen en worden verdeeld naar de producent(en). Ze bewaakt de levering en de consistentie van de kwaliteit.

De NGO groeit daardoor steeds meer uit tot een in- en verkoophuis, wat zich o.a. uit in het warenhuis dat achter het kantoor zit. Daar worden de laatste kwaliteitscontroles gedaan en ingepakt voor verscheping. Niet helemaal de functie van een NGO, er is dus ook een aparte bedrijf opgericht voor deze handelingen (een NGO kan/mag geen winst maken).

Uiteindelijk kwam het gesprek op het punt van de kopers: het is heel moeilijk om tegen de chinezen op te boksen (goedkoper en copycats), en om nieuwe afnemers te vinden in de 1ste en 2de wereld. Met mijn contacten van vorig jaar (oa. Return to Sender, Hema en Wereldwinkels) waren ze dan ook heel blij. Marketing op afstand is heel moeilijk!


De Website is technisch wel ok maar qua ontwerp 10 jaar oud en heeft hard een upgrade nodig. Anders dan in India zijn bedrijven in de Filipijnen niet geneigd om gratis enige diensten uit te voeren voor NGO's (Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen is geen hot item hier. En de bedrijven die dat wel doen, richten een eigen stichting op waardoor het geld dus eigenlijk weer terugstroomt in het eigen bedrijf onder het label MVO.............)
Dus als een website ontwerper zich geroepen voelt om ze te helpen; mail me.



warehouse: eindcontrole en verzending
Vorig jaar (26 September 2009!) heeft de werkplaats 1,5 meter onder water gestaan door een hevige orkaan met regen. Een ramp die in Nederland nauwelijks is doorgedrongen?
Kijk maar eens op
http://edition.cnn.com/2009/WORLD/asiapcf/09/26/philippines.floods/index.html
http://www.flickr.com/photos/43070581@N03/

De hele voorraad was verloren. Vocht en regen zijn een continu probleem hier, dus wil men de logistiek aanpassen en de opslag meer distribueren over het land. Producenten kunnen hun producten dan direct veiliger opslaan wat kwaliteitsverlies tegen kan gaan.

Zo dat was de dag, nu ga ik weer enkele straatjes vanaf de hoofdstraat een eettentje opzoeken om te 'dineren'.
Er staan ook wat foto's op picasa (zie links op blog)

zaterdag 25 september 2010

Ik ben er!

De hele reis ging voorspoeding en om 08.30 uur stond ik op vliegveld Nino Aquino.
Na de gebruikelijke controles even zoeken naar mijn afhaler, maar die stond niet in de hal.

Het duurde even voordat ik doorhad dat hij hier niet mocht staan. De Filipijnen hebben heel veel mensen die in het buitenland werken. Wegbrengen naar-, en ophalen van het vliegveld is een zaak van de hele (extended) familie. En dat werd in de vertrek- en aankomsthal een puinhoop.
Vandaar dat men een meeting point heeft aangelegd 200 meter vóór het vliegveld. Zonder kaartje kom je niet verder. En inderdaad vond ik daar iemand met mijn naambordje :-))

Ruim een uur rijden door Manila, Greenhill city om dan in Quezon city aan te komen. Het is allemaal aan elkaar vastgebouwd dus eigenlijk zie je het niet dat je in een andere 'stad' komt. En files natuurlijk, er wordt hier ook op zaterdag gewerkt (5 1/2 daagse werkweek).

Onderweg al prachtige zaken gezien zoals deze jeepney, busjes voor lokaal transport. Bussen rijden er ook voor voornamelijk interlokaal verkeer. Netjes met gele strepen op een eigen busbaan. Jammer is dat het daar zo snel rijdt en de gewone automobilisten daar dus ook op rijden, inclusief mijn chauffeur....

Om te pinnen al wat de buurt verkend, noodgedwongen omdat de giropas niet overal geaccepteerd wordt. Maar uiteindelijk pesos gescoord (koers 1:58) dus we kunnen gaan lunchen.
De omgeving is vrij armzalig, veel dichte gebouwen en veel onduidelijke winkels. Alleen deze is wel duidelijk dacht ik zo.

De temperatuur is 30 graden maar vochtig. En de airco's in de winkels en het hotel staan hoog of beter gezegd laag, veel te laag. Een klap als je naar binnen gaat, een klap als je naar buiten gaat.

Ik probeer zolang mogelijk wakker te blijven om de jetlag (7 uur tijdverschil) te overkomen.

(De exacte locatie van mijn verblijf is te zien op het kaartje onderaan het blog)



- Posted using BlogPress from my iPhone

woensdag 25 augustus 2010

Landjeruil met Natuurmonumenten

Het zal een tijdje in de pen maar nu is het doorgesproken en mondeling akkoord: we gaan landjeruil met Natuurmonumenten doen.
In de kop van Drenthe is nu een grote ruilverkaveling bezig in verband met de waterberging die hier ontwikkeld wordt. Wij vallen (gelukkig) net buiten het wateropslaggebied, maar het ruilverkavelingsgebied is veel groter.

 Wij wilden vrijwillig al een stuk van het rietveld (plaatje, witte deel links) ruilen tegen een stukje land (rechts). Dan zou Natuurmonumenten (NM) het gehele rietveld tot zijn beschikking krijgen, wat hen in staat zal stellen in de toekomst iets te ontwikkelen in de oude bedding van het Peizerdiep. De oude bedding is goed te zien op de foto. In de 60tiger jaren is het diep rechtgetrokken, en nu moet het weer gaan meanderen.

 Op voorstel van NM gaan we nu meer ruilen: het gehele land ten Westen van ons huis wordt eigendom van NM en wij krijgen daarvoor vrijwel het gehele land aan de Oostkant ervoor terug. Iets kleiner in oppervlak omdat het droger is, dus hogere kwaliteit (hogere ruilwaarde. Zo werkt de ruilverkaveling.)

De ruiltransactie wordt eind 2011 afgerond. Tot die tijd maken we al gebruik van een klein stukje van het nieuwe land oa. voor de zonnepanelen. Het grootste deel is echter nu nog in gebruik bij de pachtboer met zijn mooie koeien.

Wat er in de toekomst gaat gebeuren met de oude meander van het Peizerdiep is nog niet duidelijk. Voor het gebied Kleibosch (aan de andere kant van het Peizerdiep) is al een heel plan in ontwikkeling. Dus voor het tussenstukje zal ook snel wel wat komen.

zondag 22 augustus 2010

De panelen staan en produceren energie

De afgelopen periode druk bezig geweest met het plaatsen en afregelen van de zonnepanelen.
Eigenlijk een fluitje van een cent, achteraf gezien. De 9 panelen netjes op hun 'stoelen' gezet, en aangesloten op de omvormers. Per 3 panelen één omvormer (500W). En die weer aangesloten op het 230 volt net. Van Arend kreeg ik een mooie systeemkast om de omvormers in te plaatsen, en ergens had ik nog een oude draaischijfmeter liggen, die zit ertussen en loopt nu netjes achteruit als er energie wordt geleverd aan het net. De eerste 100 kWh is nu geproduceerd, waarvan het meeste zelf gebruikt is maar ook nog 25 kWh teruggegeleverd aan het net.

 Hoeveel dit systeem gaat opleveren kan ik nog niet beoordelen. Theoretisch ergens rond de 1400 kWh per jaar. Terugverdientijd wordt dan ongeveer 15 jaar (hier mooi te berekenen). Als ik wel SDE-(overheids-)subsidie had gekregen zou dat ongeveer 8 jaar geweest zijn.
De ideale 'hoek' moet ik nog eens goed instellen, hij is te variëren tussne de nul en 65 graden. In de winter is het optimum 65 graden, maar in de zomer heb je te maken met directe instraling (optimale hoek in augustus 40-50 graden) en diffuus licht doordat wolken de zon afschermen. In dat laatste geval is de optimale hoek veel minder, 20 graden. Zicht op de hemel levert dan het meeste op. Tjaa, wat is nu optimaal?
 
Er is heel wat te doen rond die SDE-regeling:
- een groot deel van het aangevraagde en toegewezen subsidiegeld wordt of minder niet gebruikt en stroomt weer terug naar het potje in Den Haag;
- De kosten voor installatie worden erg opgedreven omdat er allerlei extra randvoorwaarden worden meegegeven. Zelfdoen/installeren is bijna niet mogelijk. De subsidie stroomt indirect weer weg naar de installateurs, terugverdientijd loopt daardoor ook weer op;
- Er ligt een limiet op de subsidiabele energie die geproduceerd worden (850 Wattuur per geïnstalleerde 1000 Wattpiek), terwijl de huidige zonnecellen wel meer produceren (tot wel 1 kWh/kWpiek)
Kortom, of je nu zo blij moet zijn om in de SDE-regeling ingeloot te worden.............

Overigens krijg ik wel subsidie, van de provindie Drenthe, 20% van de investering cash back. En zo te zien zonder allerlei extra voorwaarden. Prima regeling.

Nu verder experimenteren met een draaibare opstelling. Ik heb al een fietswiel gekregen, dus het begin is er. Alleen, hoe krijg je dat draaibaar naar de zon, voor 10 panelen? Daar moet ik nog eens stevig over nadenken.

Meer fotoos op picasa

vrijdag 30 juli 2010

experimenteren met zonnecellen

Omdat we een rieten dak hebben en verder geen pannendaken op het Zuiden is het plaatsen van zonnepanelen een probleem (uitdaging). Mogelijkheid is om de panelen op de grond te zetten. Maar dan moeten ze wel goed verankerd worden vanwege de wind.
De oplossing die in de markt aangeboden wordt is een vaste opstelling op dragers die in de grond worden vastgezet. Maar met wat zoeken kwam ik op een adres waar flexibele dragers werden aangeboden. Deze dragers kunnen ingesteld worden op de hoek (meer rechtop in de winter, meer achterover in de zomer). Dat zou theoretisch tot meer opbrengst moeten leiden dan een vaste opstelling.

Proefopstelling

Van de week heb ik de panelen en de dragers opgehaald en ben begonnen met het opstellen en testen. Ik heb ze gelijk aangesloten op het net om de investering te gaan terugverdienen. Maar dat loopt niet zo hard het weer is slecht, veel bewolking. In 2 dagen 2 kWh, zeg maar 50 cent, opbrengst. Dat schiet nog niet op!
Ik heb 9 panelen gekocht daar moet ongeveer 1300 kWh per jaar uit komen.
Mooie bijkomstigheid is dat Greenchoice (mijn energieleverancier) 0,5 cent van de prijs afhaalt van de energie die zij mij leveren. En netto zal ik toch echt wel energie gebruiken.........

Ik ben van plan om de dragers uiteindelijk op (fiets-)wielen te plaatsen die horizontaal draaien op de as.
Door de wielen van Oost naar West te bewegen en weer terug, moet de opbrengst theoretisch 30% hoger kunnen worden. Hoe ik dat ga doen heb ik nog geen idee van.

zaterdag 3 juli 2010

PI4GN preparing for contest (a video from me)

PI4GN preparing for contest

Come to http://qik.ly/B4LF1LveEBr1Pchanjqu9wL and see my latest video that was created using Qik VideoCamera application for the iPhone.


Verstuurd vanaf mijn iPhone
Groet Aart Wedemeijer

vrijdag 28 mei 2010

hard getraind maar ik mag niet mee?



Ik heb er hard voor getraind
en volgens mij ben ik in vorm!




maar nu mag ik niet mee?





ONBEGRIJPELIJK

donderdag 27 mei 2010

Metamorfose van de oprijlaan

Tijdens de reparatie van het dak vorig jaar was de oprijlaan behoorlijk gesloopt.
Het rode mijnsteen tot puin gereden, het worteldoek kwam eruit.
En op plaatsen waar geen worteldoek lag, groeide het gras en het onkruid.

Daarnaast was het noodzakelijk om een doorgang te maken naar ons nieuwe landje (blog volgt nog.)
Dat ligt recht voor ons huis, maar er was nog geen toegangspad.

Kortom, tijd voor een metamorfose.

De stobbes naast het huis werden gesloopt. Met wat grondwerk is er nu een mooi afritje gemaakt.


Daarna werden er mooie randjes gemaakt zodat het gras niet meer over de kanten heengroeit.

Snel nog 2 buizen onder de weg doorgelegd zodat mijn zendkabels er voortaan onderdoorgaan, het oog wil ook wat.

Worteldoek erop em daarna het Schots Graniet. Hopelijk is dat een stuk sterker dan het rode mijnsteen.




Er moet nog een beetje afgewerkt worden maar voorlopig ziet het er weer schier uit.

maandag 26 april 2010

lang weekend Schiermonnikoog

Omdat mijn moeder 80 jaar is geworden zijn we een lang weekend naar Schier geweest.
Prachtig mooi weer!
Het eiland is in deze tijd van het jaar vrij klein omdat je niet verder mag bij de Kobbeduinen. Verdergaan is verboden omdat het een broedgebied is.
Maar het is dan ook een lust voor het oog om de vogels te zien op het eiland.
Bruine kiekendief, Wespendief, boomvalk, veel soorten (duik-)eendjes, rietzangers (bosrietzanger!), ganzen.
En als klap op de vuurpijl maandagmorgen ook nog 20 robben op een zandplaat. Wat een mazzel.

Lekker gefietst en in de zon gezeten op terrasjes.


dinsdag 20 april 2010

Jet 80 jaar!

Jet is vandaag 80 jaar geworden !
Gefeliciteerd!





- Posted using BlogPress from my iPhone

maandag 19 april 2010

Voorjaarsfotoos

Geregeld komt Ans langs en een hobby van haar is fotoos maken.
Vooral close-up fotoos (tot aan macro). Bijzondere foto's.





Gisteren heeft ze weer een serie gemaakt.













De serie met close-ups als ook de serie van gisteren staan op Picasa.

vrijdag 9 april 2010

Eik snoeien op landje van Rinus

Vanmorgen met Rinus aan het snoeien geweest
de oude eik had veel dode takken, mede door (waarschijnlijk) een inslag van de bliksem.
Het zag er allemaal link uit, met een kettingzaag op hoogte
deed me een beetje herinneren aan 2 jaar geleden toen ik met kettingzaag in de hand uit een boom gevallen ben. Gelukkig liep dat redelijk af (gekneusde ribben).
Vanmorgen liep het ook goed af, en de boom hangt nu weer mooi in balans.



- Posted using BlogPress from my iPhone

vrijdag 2 april 2010

Het gewone leven went snel

We zijn nu precies een week thuis. Jetlag is voorbij (mede dankzij de zomertijd) en de gewone routine komt weer terug. Krantje (tabloid format) lezen 's morgens. Snuffelen naar projectwerk. Zingen (op woensdag en donderdag), volleyballen (op donderdag en zaterdag).
Wat meteen moest was de tuin: de zomer komt eraan en er moet dus gezaaid worden in de groentetuin. Het gras heb ik eindelijk eens geverticuteerd (bergen mos eraf).
Omdat de ruil van een deel van ons land met Natuurmonumenten nu zeker is (meer details later) heb ik een zitmaaier aangeschaft. Dit betekent wel het einde van James de Robomower. Hij is na 6 jaar trouwe dienst ingeruild op de Husqvarna. 4wheeldrive zitmaaier.



- Posted using BlogPress from my iPhone

woensdag 24 maart 2010

We doen Peking in 5 dagen

Op het vliegveld kon ik de douane-beambte met een een drukknop scoren: goed, te langzaam, slecht. Toch een andere cultuur dan een aantal jaar geleden, toen stond de ambtenaar ver boven het volk. Die drukknoppen ook maar eens invoeren bij ons, moet je kijken wat er verandert. En zo'n knop is goedkoper dan 3 weken cursus 'klantgerichheid'!

Zondag was het weer zonnig en redelijk helder. Na een jetlag-dutje de stad in op de fiets, naar het Beihai-park. Dat is, vooral op zondag, een uitgaansplek voor de bevolking. 39 ha groot met een meer in het midden (met trapbootjes nu het ijs weer weg is). En op de wal zijn groepen mensen aan het zingen, dansen, muziek maken. Calligraven schrijven hun gedichten met water op de grond. Hier kun je uren rondlopen en zien wat voor saamhorigheid er heerst onder de bevolking. En hier zijn geen toeristen, die zijn er überhaupt weinig.
Teruggefietst langs de Verboden Stad en Tiananmen plein, druk druk met chinezen die een dagje uit zijn of op vakantie in hun eigen land.
En overal politie, militairen die strak kijken en de zaken in de gaten houden. Camera's. Mensen die opvallend onopvallend staan te doen. Wat dat betreft een politiestaat, zeker in de buurt van Tiananmen.

Maandagmorgen geld gepind maar snel teug naar het hotel: storm en weer veel stof in de lucht, tranende ogen kreeg je ervan. Het zicht was maar 100 meter vanuit het hotel. Alles grauw. Maar in de loop van de ochtend ging de wind wat liggen en kwam er beetje zon. Met de metro naar het Zomerpaleis. Fantastisch die metro, alle stations in 2 talen aangekondigd, schoon, gsm werkt ondergronds, goedkoop (20 €ct).

Het Zomerpaleis is in deze tijd van het jaar een grauwe bedoening, de bomen zijn kaal, de groenblijvende bomen grauw van het stof. We vonden ook dat een aantal gebouwen slecht onderhouden leken. Maar verder leuk om er rond te lopen, tussen de vele chinezen (groepen met vlaggetjes-leider voorop).
Daarna naar de universiteit gegaan, waar een kennis van Else (Ria) woont (de man van Ria geeft daar een tijd les). In Starbucks en daarna in een restaurant onder het genot van een Peking-eend met wijn bijgeklept over onze vakantie en hun leven in Beijing. Hoe krijg je hier iets gedaan als je geen chinees spreekt? En bij wie moet je zijn? Lastig leven in deze cultuur, waar 'nee'-zeggen gezichtsverlies betekent.

Dinsdag Tiananmen-plein en de Verboden Stad. De onderdoorgang naar het plein is zwaar bewaakt met metaaldetector-controle en tas-scanner. Een hele rij stond er voor, in het gareel gehouden door hardschreeuwende politie. Na 20 minuten eindelijk aan de beurt maar als toerist ben je niet interessant: wij worden héél snel gescand.

Op het plein grote drukte, veel vlaggetjes&groepen. En veel politie. Lange rij voor het Mausoleum van Mao.
In de Verboden Stad ook veel drukte maar als we wat van de Zuid-Noord route afweken werd het gelijk veel rustiger. 4 uur rondgelopen, een overload aan paleizen en kunstvoorwerpen. Ook heel stoffig, overigens... tijd voor een voetenmassage.

'S avonds naar de Peking-opera met Ria en Henco, een 'lichte' versie van maar 1,5 uur met engelse zijtiteling (tekst op scherm). Geweldige belevenis! We hadden een tafeltje op de eerste rij, kregen meteen thee+koekjes. Toen de koningin-moeder haar aria begon heb ik mijn bril afgedaan, ik was bang dat de glazen zouden knappen zo hard en hoog was dat! Applaus rolde uit de zaal....De zwaar geschminkte personages in prachtige kleden speelden een huwelijksdrama aan het hof dat werd beëindigd met een vechtpartij (en genade). Klassieker. Moet je gezien hebben! Kijk hier maar eens op  (betere site kon ik zo snel niet vinden)

En zojuist naar de muur geweest in Mutianyu. Super, in dikke amerikaanse slee naar de muur en de kabelbaan omhoog. Omdat we zeer vroeg waren alleen op de muur (de Mongolen sliepen nog?), wel koud! er lag nog sneeuw+ijs op sommige plekken. Na 2 uur gelopen te hebben met een bobslee op een metalen half-pipe naar beneden. We kwamen de straat met stalletjes daarna redelijk ongeschonden door (got the T-shirt!)
Op de terugweg de groei van Beijing kunnen zien: eerst zagen we nog landerijen met dorpjes, daana platgeslagen dorpen (en enkel huis nog overeind) en vervolgens nieuwbouw met heel veel bouwkranen.

Morgen nog in de stad fietsen (temple of heaven) en shoppen en dan is het over :-((

ps. Dit is China.... dus behoorlijke censuur op blogspot-weblogs, picasa fotoos, twitter, en vele andere sites.
Het lukt soms via een omweg om teksten te uploaden.

zondag 21 maart 2010

We zijn in Peking

We zijn in Peking aangekomen, en dat is wellicht een wonder.
Bij vertrek in Auckland had de piloot in zijn praatje al over ' wat zandproblemen in Peking'.
Maar uit het mailtje van Marijke (dank voor het medeleven) blijkt wel dat het hier gisteren heel erg is geweest, alarmfase 5 zandstorm.
"
PEKING - Een zware zandstorm heeft het openbare leven in Peking zaterdag nagenoeg tot stilstand gebracht. De autoriteiten hebben bij hoge uitzondering alarmfase vijf afgekondigd, de hoogste die China kent.

Burgers krijgen het advies binnen te blijven zolang het noodweer aanhoudt.
De concentraties stof in de lucht hebben waarden bereikt die gevaarlijk zijn voor de gezondheid van de miljoenen inwoners van de hoofdstad
"

2 uur voor de landing boog het vliegtuig scherp van de route af en ging richting Shanghai. Dus toen dachten we al: dat is mis.
Maar hij vloog eroverheen en toch door naar Peking. Het was voorbij was het verhaal van de piloot. Het is inderdaad voorbij maar de zon was wel half verduisterd door het zand in de lucht (bruingekleurd) maar het ademen lukt prima!

De taxi-chauffeur wist het niet helemaal te vinden maar ik wel.. Ik ben hier in dit hotel al eerder geweest (3 jaar geleden) en alles is precies als toen.
Verbazingwekkend is dat de hutong hier nog niet is gerationaliseerd voor hoogbouw, deze is nog als 3 jaar geleden.
Ook wordt er nog steeds volop gerocheld en gespuugd op straat, niets veranderd :-))

We pakken zo de fiets en gaan het centrum in (1 km hiervandaan).


donderdag 18 maart 2010

De laatste dagen in NZ

Na een dik cooked breakfast van onze leraar Natuurkunde in Oamaru (aanrader dit B&B!), op zijn advies een binnenweg gekozen naar Christchurch. De Canterbury streek heeft wel iets Nederlands, Flevoland/NO-Polder. Vlak, uitgestrekte landerijen met koeien of schapen, soms wat landbouw. Lange rechte wegen.
In Methven vlakbij Mount Hutt een (perfect) Homestay geboekt. Dit dorp is een skidorp: 5 maanden druk, 7 maanden uitgestorven. De bergen zijn op 20 km rijden en liggen aan de Oostkant van de Fransz Josef gletcher. Ze waren achtergrond bij de opnamens van Lord of the Rings.
Hier een bergwandeling gemaakt, soms weer erg steil, weinig uitzicht, weinig vogels. De tweede dag langs een gorge met veel uitzicht op de rivier beneden en de (nu nog vrijwel onbesneeuwde) bergen.

Daarna doorgeden naar het schiereiland bij Christchurch via allerlei binnenwegen (moest van onze Tomtom). Banks schiereiland bestaat uit 3 vulkanen die half in elkaar liggen en scherp omhoogsteken uit het platteland. Akaroa ligt aan de baai (een kratermeer) en is een toeristisch dorpje. Van oorsprong gesticht door Franse kolonisten die te laat kwamen: de Engelsen hadden de zaak net beklonken met de Maori en waren eigenaar van Nieuw Zeeland. Maar in dit dorp wapperen franse vlaggen, hebben straten, hotels en restaurants franse namen. Op het politiekantoor staat: Gendarmerie. Hier geen rugbyveld maar een crocket-field. Maar het brood blijft even slecht.

We zijn een beetje moe van het reizen en lassen 2 luie dagen in. Klein bergwandelingetje, lang zitten bij een café waar ze overal bloemen indoen, zelfs in de wc, en overal levenswijsheden op de muur (beetje 60-jaren maf, dezelfde spreuken op de website) en lunchen in een bergweide. Het voorspelde slechte weer (met koude Zuidenwind) komt wel maar later dus we hebben de hele dag zon en lekker warm.
Op tv zien we de zwaarste orkaan van de laatste 20 jaar over de Oostkant van Fiji trekken. Waren wij daar niet 6 weken geleden? Ja, aan de Westkant.
We boeken telefonisch de toeristische bergtrein Christchurch-Arthurs Pass en krijgen allebei ouderdomskorting. Zijn we blij of niet?

Woensdag storm en regen. We rijden naar Christchurch en komen in het groene feestgedruis van de Ieren terecht: St. Patricksday! Blijkbaar wonen er een heel stel ex-Ieren in Nieuw Zeeland. De Guinness vloeit rijkelijk.
We shoppen wat, ontdekken een heerlijk japans eettentje, Else gaat naar het Cathedral Choir. Dat is compensatie want ze oefent in het geheel niet meer.

Donderdag met de trein naar Arthur's Pass geweest, een dorpje op 700 meter in de Alpen op de scheiding van Oost en West (Zuideiland). Een mooie tocht met mooie uitzichten. We maken daar wat klimmetjes naar watervallen maar die stellen niet veel voor. Het is droog er zijn allerlei waterbeperkende maatregelen afgekondigd.

Vandaag inkopen doen, auto uitmesten en inleveren, en inpakken. Zaterdag vliegen we naar Peking in 2 hops, totaal 15 uur in de lucht.

vrijdag 12 maart 2010

Catlins, Albatrossen en pinguins

Na de trip op Doubtfull Sound de volgende dag een stevige klim op de berg aan de overkant van het meer van Te Anau gemaakt. Mooie uitzichten maar na afloop wel bier en pizza's nodig gehad om te recuperen.

Verder naar het zuidelijkste puntje van onze reis: Invercargill. Niet een stadje om veder over te schrijven, waarom gaan mensen daar wonen??
Aan de kust een vogelreservaat bezocht maar dat was weer een teleurstelling: op de weg ernaartoe zaten meer vogels op de telefoonlijnen dan we in het park gezien hebben.

Het Zuid Oosten van het Zuidereiland heet de Catlins. Een vriendelijke golvend gebied, bergje hier, weiland daar (met koeien of schapen). Niet veel bewoning, geen gsm-dekking, stroom pas sinds 1990. In Curio bay een prachtige kamer gevonden met uitzicht over de baai en een eigen terrasje, maar de storm maakte het buitenzitten onmogelijk.

Op het strand liepen enkele geel-oog-pinguins rond, en zo'n 20 toeristen om een foto te maken. Bordjes over afstand houden stonden boven aan de trap, maar er zijn altijd een paar die zich er niet aan houden. Ergerlijke en onbegrijpeleke houding, en de pinguins waren ook wel zichtbaar bang voor de mensen. Wij waren eerlijk gezegd verbijsterd dat je op het strand mocht komen.




Doorgereden naar McLeans Falls, redelijke waterval, goed restaurant op de camping, 's Morgens stromende regen. Dus snel doorgereden naar Dunedin, een grote plaats aan de ZO-kust. Daar, op het uiterste puntje van het Otago-schiereiland is een Abatros-kolonie die door het scherpe toezicht aan het groeien is. Je kunt wel naar de vogels kijken, zelfs in 3 nesten (met hele dikke en pluizige jonkies) maar vanachter spiegelend glas, de vogels kunnen je niet zien of horen.
Door de stormwind waren de vogels op de wieken en hoe! 7 stuks (de rest is al weg) vlogen sierlijk voor het raam langs, landden soms om hun jong te voeden om vervolgens weer zonder vleugelsslag op te stijgen. Fèntèstic (de Nieuw Zeelanders spreken 'e' uit als è)

Vandaag weer storm maar iets minder regen. Even gekeken bij de boulders van Moeraki  na een heerlijke lunch bij Fleur's place. Fleur doet in visgerechten en is bekend over het hele South-island, met recht.

In Oamaru een homestay gevonden bij een docent natuurkunde die in de voorkamer over het hele stadje uitkijkt, fèntèstic. We zien 3 kerken en een toren van het het postkantoor, gemaakt van hagelwit lokale whitestone. En een historisch centrum, wel leuk.

Er is hier een kolonie blauwe pinguins ( dat zijn kleintjes, 25 cm hoog of zo, wegen 1 kilo) die tegen zonsondergang aan wal komen, zo'n 70 stuks. Dit wordt gadegeslagen door wederom vele toeristen maar nu wat afgeschermd want geregeld door de dep. of conservation. Else heeft de betaalde trip gedaan (verboden voor fotoos) ik nam de gok en bleef in de haven. En ja daar kwamen er ook een paar aan wal en daar heb ik fotoos van kunnen maken.

We gaan langzaam richting Christchurch, wellicht dat we nog uitschieten naar Kaikoura voor de walvissen.
De laatse week lopen we niet meer in NZ traditonele dracht, namelijk korte broek, t-shirt, sandalen of sneakers, pet of hoed, zonnebril. Nee het is lange broek en fleece. Een hele schok. Misschien dat we weer terug kunnen in korte broek als we verder naar het noorden gaan. En anders is dit vast oefenen voor Peking.